MIODOWY PORADNIK

Dość często nasi klienci zadają nam różne pytania na temat miodu i innych produktów pszczelich, ich zastosowania, przechowywania itd.. Pragniemy opublikować najczęściej zadawane pytania i fachowe odpowiedzi na nie aby mogła z nich skorzystać jeszcze większa liczba osób.

Jak rozpoznać prawdziwy miód?

Niestety trzeba przyznać że nieuczciwi ludzie są w tej potyczce górą.Bardzo trudno jest określić jakość miodu bez użycia specjalistycznych urządzeń. Bezbłędny wynik otrzymamy po oddaniu miodu do badania. Istnieją inne metody domowe jednak ich stosowanie nigdy nie daje nam całkowitej pewności. Jedna z metod to sprawdzenie wagi miodu. Słoik 0,9litra po zważeniu powinien zawierać około 1,3kg miodu. Jeśli waga miodu po odjęciu wagi słoika wynosi 1,15kg - 1,20kg mimo że miodu w słoiku nałożone jest do pełna oznacza to że został on za wcześnie wywirowany i zawiera w sobie zbyt dużą ilość wody która jest lżejsza od miodu. Miód taki nie będzie miał pełnych swoich walorów zdrowotnych oraz smakowych. Metoda ta ma swoją wadę. Wagę miodu możemy najczęściej sprawdzić dopiero w domu i to pod warunkiem że w danej chwili mamy identyczny słoik z zakrętką.

Czym są białe nawisy w słoikach z miodem? Dlaczego spotyka się je najczęściej w miodzie rzepakowym oraz wielokwiatowym wiosennym?

Chociaż powietrza którym oddychamy w normalnych warunkach nie można ujrzeć gołym okiem to możemy go "zobaczyć" właśnie w miodach. Otóż od momentu odbierania miodu od pszczół ulega on napowietrzaniu. W miodach wiosennych proses krystalizacji przebiega bardzo szybko. W ten sposób powietrze zamknięte w słoiku udające się ku nakrętce zostaje zatrzymane w miejscu przez proces krystalizacji. Prawdziwe miody wiosenne cechują sie dużą zawartością glukozy która ulega szybkiej krystalizacji, a uwięzione przez nią powietrze możemy ujrzeć właśnie w słoikach.
Dlaczego niektóre miody wczesne tak nie wyglądają? Wcale nie znaczy to że są oszukane. Niektórzy pszczelarze zamiast nalewać miód prosto z hoboka do słoików zostawiają je na dłuższy czas. Dopiero po czasie gdy miód się już mocno utwardzi zaczynają go ręcznie nakładać do słoików. Wtedy tej czynności nie da się już wykonać tak prosto. Należy łyżką drewnianą (najlepiej bambusową) skrobać miód w hoboku i nakładać go do słoika. Proces ten jest bardzo czasochłonny. Nakładając w ten sposób miód nie będzie on miał białych nawisów i będzie miał lekko kremową konsystencję.

Inny sposób sprawdzenia czy miód jest prawdziwy polega na "oględzinach" miodu. Miód od dołu do góry powinien mieć taka samą konsystencję. Oznacza to że i u dołu i u góry słoika powinien mieć tą samą gęstość zależną od stopnia krystalizacji ale taką samą. Wystarczy odkręcić słoik i zobaczyć u góry słoika czy miód na przykład jest rzadki gdy na dole słoika jest wyraźnie gęsty. W miodzie wysokiej jakości taki efekt nie powinien mieć miejsca.

Dlaczego powinno się mechanicznie rozdrobnić przed spożyciem pyłek kwiatowy?
Pyłek kwiatowy to bardzo wartościowa naturalna substancja przynoszona do ula przez pszczoły w postaci obnóż. Posiada wiele leczniczych składników (aminokwasy, witaminy, mikroelementy) bardzo korzystnie wpływających między innymi na odporność, przemianę materii, system nerwowy, pokarmowy i krwionośny organizmu. Zanim trafia on do klienta poddawany jest przez pszczelarza wielu koniecznym procesom takim jak mrożenie , suszenie, odwiewanie. Spożywać go można bezpośrednio lub wcześniej zalanego ciepłą wodą z miodem. Dlaczego jednak należy go dodatkowo rozdrobnić mechanicznie np. w młynku?
Odpowiedź tkwi w budowie pyłku i możliwościach naszego organizmu. Otóż mikroskopowy pyłek kwiatowy niewidoczny gołym okiem (nie granulat, który otrzymujemy od pszczelarza) zawiera otoczkę celulozową, którą nie trawią kwasy żołądkowe człowieka. Wszystkie wartościowe substancje znajdują się natomiast w jądrze. Zilustrować to można na przykładzie jajka, które chronione jest twardą skorupką. Aby spożyć jego zawartość najpierw należy się pozbyć skorupki. Podobnie jest z pyłkiem kwiatowym. Spożycie niezmielonego granulatu lub jedynie rozpuszczonego w wodzie spowoduje, że do organizmu dostanie się tylko około 15 do 20 % wartościowych mikroelementów pyłku kwiatowego. Może się również zdarzyć, że po spożyciu nierozdrobnionego mechanicznie pyłku kwiatowego będzie występować uczucie ciężkości na żołądku ponieważ celuloza będzie w nim zalegać a w niektórych przypadkach może wystąpić biegunka.

W jaki sposób leczyć miodem zapalenie dolnych dróg oddechowych ?

Do tego celu najlepiej wykorzystać sktystalizowany miód lipowy lub wielokwiatowy. Kroimy kostkę o wielkości boku okolo 1cm z miodu po czym wkładamy ją do jamy ustnej jak najbliżej gardła i migdałów. Nie łykamy jej tylko pozwalamy by wartości antybakteryjne oraz antyzapalne miodu utrzymywały się jak najdłużej w gardle. Przy zapaleniu gardła, migdałków, anginie czy innych chorobach dolnych dróg oddechowych miód zapewni nam najlepsze leczenie gdy nie trafi odrazu z płynem(np. herbata) do żołądka. Więcej korzyści odniesiemy gdy miód powoli będzie uwalniał swoje wartości wprost na miejsce zainfekowane. Kurację można stosować dowolną ilość razy dziennie, działa tylko w pierwszej fazie choroby. Gdyby jednak choroba nie ustępowała należy się skontaktować z lekarzem.

Kupując miód proszę pytać pszczelarza jakiego sprzętu używa do jego pozyskania. Pszczelarze starszej daty do dziś pracują na miodarkach z blachy ocynkowanej. Standard od około 5lat to miodarki z blachy kwasoodpornej. Udowodniono że miodarki kwasoodporne nie wchodzą w reakcję z miodem dzięki czemu ma on czysty smak i zapach pozbawiony metali ciężkich. Zakup miodarki to koszt od 2-5tysięcy złotych dlatego wielu pszczelarzy odkłada decyzję o jej zakupie na później. Podobnie rzecz ma się ze stołami do odsklepiania plastrów miodu.

Bardzo istotną sprawą jest przechowywanie miodu rzepakowego. Należy go przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach bądź pojemnikach tak żeby nie chłonął wilgoci z powietrza i nie nastąpił proces fermentacji. Miód rzepakowy posiada sporo uśpionych drożdżaków, które mogą się uaktywnić przy odkręconym słoiku i dużej wilgotności powietrza, która jest w naszych kuchniach. Dlatego zamykajmy szczelnie słoiki z tym cennym miodem i chrońmy go przed fermentacją.

Miód jest słodszy niż cukier. Jeżeli zatem chcesz użyć miodu, weź porcję o połowę lub o jedną czwartą mniejszą niż podana w przepisie ilość cukru.

Używając miodu rzepakowego i każdego innego należy pamiętać o jednej bardzo istotnej sprawie. Jeżeli zamierzamy rozpuścić miód w gorącej herbacie, kawie, mleku czy piwie straci on swoje właściwości lecznicze. Wysoka temperatura niszczy składniki antybiotyczne miodu, przede szystkim enzymy. Aby miód nie stracił właściwości leczniczych nie należy go podgrzewać do temperatury wyższej niż 42 stopnie. Z osłodzeniem miodem herbaty lub innego płynu należy więc poczekać aż płyn przestygnie. Miodów nie należy wystawiać na bezpośrednie działanie słońca gdyż promienie w nim zawarte niszczą strukturę chemiczną miodu, z tego powodu część osób decyduje się przechowywać miód w lodówce. Nie zaleca się trzymać miodu w pojemnikach metalowych ponieważ miód może wtedy mieć metaliczny posmak.

Szczególną ostrożność powinni zachować rodzice przy wprowadzaniu miodu do diety dzieci. Nie powinno się podawać miodu niemowlętom poniżej 1 roku życia. Organizm niemowlęcia nie ma jeszcze w pełni wykształconej flory bakteryjnej, która chroni go przed niektórymi bakteriami występującymi w miodzie. Wprowadzając miód do diety starszych dzieci rodzice powinni obserwować czy nie wywoła on reakcji alergicznej. Osoby dorosłe z otyłością czy cukrzycą powinny w sprawie spożywania miodu skontaktować się z osobistym lekarzem gdyż zawiera on duże ilości węglowodanów w tym cukrów prostych, które mogą wpłynąć na poziom glukozy we krwi.